ปี 2009

วันเกิดปีนี้คิดว่าเด็ก ๆ คงจะไม่มีอะไรให้เรา เพราะไม่มีใครยอมพูดถึงกันเลย เราก็บ่นกับพ่อเด็กว่า เด็ก ๆ ไม่มีใครคิดถึงวันเกิดแม่สักคน

 

แต่พอถึงวันเกิด อาหารมื้อเย็น เป็นฝีมือของสาวน้อย ๒ คนที่บ้านช่วยกันทำ เรางี้เป็นปลื้มไปเลย

กับข้าวมื้อนี้ก็อร่อยพิเศษด้วยฝีมือของสาวคนโตกับคนรองช่วยกันทำ และพ่อเด็กก็ซื้อซาซิมิมาเพิ่มในเมนู

ห่อนี้ได้จากพี่เล็ก ก็ตื่นเต้นตกใจว่าอะไรเอ่ย? พอแกะออกมา ถูกใจมาก ๆ ในห่อนั้นมีเม้าส์ระบบเลเซอร์ และแผ่นรองเม้าส์รูปหน้าเจ้ามิกังน้อย อิๆ….

และที่ได้รับอีกต่อมาคือ จากสาวน้อยคนรอง เป็นน้ำมันทำความสะอาดหน้า ถูกใจมากเพราะที่ใช้อยู่ของ DHC กำลังจะหมดพอดี ส่วนพ่อเด็กซื้อดอกไม้มา ๑ กำให้เรา อิ ๆ …

วันเกิดปีนี้ก็ผ่านไป อายุอานามก็มากขึ้นมาอีก เห็นหน้าตัวเองแล้วก็เซ็ง เพราะสังขารแก่ขึ้นมาจริง ๆ เลย เฮ้อ…เซ็ง…

荒川商arakawashogyo

สาวน้อยคนที่สองของที่บ้าน หนูน้อย(ที่โตแล้ว)นาม คาโอริ ผลประกาศจากทางโรงเรียนมัธยมต้นว่า เธอมีสิทธิ์สามารถเข้าสอบสัมภาษณ์กับโรงเรียนที่เธอต้องการจะเข้าได้

โรงเรียนที่ญี่ปุ่น จะถามความสมัครใจของเด็กว่าต้องการเข้าโรงเรียนมัธยมปลายที่ไหน และต้องการสอบสัมภาษณ์ก่อนไม๊ แต่การที่ครูจะกำหนดว่าเด็กคนนี้สามารถเข้าไปสอบสัมภาษณ์ได้ก่อน โดยยังไม่ต้องสอบข้อเขียนนั้น ต้องผ่านการพิจารณาจากทางโรงเรียนก่อน เช่น เด็กให้ความร่วมมือกับทางโรงเรียนด้วยดีมาตลอด ไม่เคยทำความผิดของกฎโรงเรียน ไม่หยุดเรียนตามกำหนดหรือไม่มีความจำเป็น ไม่ไปสายประจำ หรือตามความพิจารณาของครู

คาโอริเธอตั้งใจไปโรงเรียนจะพยายามอย่างเต็มที่ ๆ จะไม่ขาดร.ร. ช่วยงานโรงเรียน และชมรมก็เธอสามารถชนะการทำอาหาร จนมีสิทธิ์เข้าแข่งขันระดับโตเกียว แต่เสียดายแพ้ตอนแข่งระดับโตเกียว ไม่งั้นก็ได้ไปแข่งที่โอกินางาวาระดับประเทศ และงานฝีมือต่าง ๆ ของเธอก็ได้ออกโชว์ประจำที่ทางอำเภอจัด จากต่าง ๆ พวกนี้ทำให้เธอมีสิทธิ์ที่จะสามารถสอบสัมภาษณ์อย่างเดียวก่อนได้ แต่เธอได้กลุ้มใจมากเพราะเจอครูคนหนึ่งชอบเขม่นประจำในเรื่องกระโปรงของคาโอริ หาว่าสั้นเกินไป ไม่มีสิทธิ์เข้าสอบสัมภาษณ์ ทั้ง ๆ ที่คนอื่นมีสั้นกว่าเธอ และเธอก็เลาะออกให้ยาวขึ้นจนไม่มีที่จะให้เลาะอยู่แล้ว

แต่ท้ายสุดผลประกาศว่าเธอมีสิทธิ์เข้าสอบสัมภาษณ์ ก็ดีใจกันทั้งบ้าน เพราะการเรียนเธอไม่เก่ง ถ้าสอบข้อเขียนจะมีปัญหาได้ ต้องไปจ่ายเงิน ๒,๒๐๐ เยนเพื่อยื่นสมัครสอบสัมภาษณ์ จากนั้นก็ไปสอบเมื่อวันที่ ๒๗ มกราคม ๒๐๐๙ ฟังผลวันที่ ๒ กุมภาพันธ์ ปรากฎว่าเธอสอบผ่าน เพราะฉะนั้นไม่ต้องสอบข้อเขียน สำหรับคนที่สอบไม่ผ่านก็ต้องไปสอบข้อเขียนในวันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์

เราต้องรีบไปจ่ายค่าเข้าโรงเรียน ๕,๖๕๐ เยน และค่าชุดกีฬา ๒๖,๓๖๐ เยน ภายในวันที่ ๙ กุมภาพันธ์

และรายละเอียดค่าอะไรต่อมิอะไรที่จะต้องจ่ายก็ดูตามรูปภาพ

ดูอัลบั้มทั้งหมด

อาการของเรา

ช่วงหลัง ๆ เราว่าอาการต่าง ๆ ที่เคยเกิดขึ้นมันค่อย ๆ เงียบหายไปบ้างแล้ว แต่มาช่วง ๒-๓ วันนี้มันก็มีมาอีก คือช่วงใกล้จะมีเมนส์ นี่ก็หลอกว่าจะมีมาเป็นอาทิตย์แล้ว แต่ก็ไม่มีจริง ๆ สักที อาการก็ง่วงนอน ทำให้ต้องนอนแต่หัวค่ำมาหลายวัน และเมื่อวานนี้ก็แน่นหน้าอกพอควร มึนหัวด้วย และคงจะเพราะเหนื่อยทำให้เกิดคลื่นไส้อาเจียน(แต่ไม่ออก)เมื่อวานเย็น วันนี้ก็มึนหัวพอควรเลย แต่ก็ว่าจะต้องออกจากบ้านไปซื้อของขวัญเด็กอ่อนให้กับลูกสาวข้างบ้าน

ช่วงหลัง ๆ นี้ก็กินวิตามินซี วิตามินอี และเมื่อวานนี้ก็เริ่มกิน　transino ที่ลดอาการฝ้า รอยด่างดำ และเห็นมีคนไทยขายที่เมืองไทยกันด้วย แต่ค้นที่เว็บแล้ว ไม่เห็นมีใครเขียนเรื่องข้อห้ามที่ญี่ปุ่นห้ามนักห้ามหนาที่กล่องและกระดาษในกล่องยาเลย เค้าบอกว่า ให้กิน ๒ เดือนเว้น ๒ เดือน ห้ามกินติดต่อเกิน ๒ เดือน และห้ามคนที่อายุเกิน ๕๕ ปีขึ้นไปกิน เพราะมันจะเกิดผลข้างเคียงกับคนที่เป็นโรคต่าง ๆ ของผู้สูงอายุด้วย และข้อห้ามอีกมากมาย ที่คนไทยไม่เห็นบอกกับผู้ที่ซื้อกินเลย

เจ้าลูกสาวซื้อ DS Lite

และแล้วก็เอาจนได้กับเจ้าลูกสาวคนโต ขอยืมเงินก่อนซื้อ DS Lite อ้อนว่าขอยืมก่อน แล้วไว้ทำงานพิเศษแล้วจะคืน แถมจะให้แม่เช่นให้ ๑ หมื่นพร้อมเศษเงินที่ได้เงินเดือน ก็ต้องดูกันต่อไปว่าจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า

เมื่อวานนี้ (๑๗-๑-๒๐๐๙) ให้ไป ๓ หมื่นเยน เราไปด้วยไม่ได้ สุขภาพไม่ค่อยดีคลื่นไส้ เหนื่อย และต้องทำกับข้าวด้วย เอามาคืนเรา ๘,๖๐๐ เยน

โรคความดันสูง

ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ จากเมื่อประมาณเดือนมีนาคมเป็นต้นมา อาการต่าง ๆ ที่คล้าย ๆ ว่าจะเป็นโรควัยทอง เพราะจากที่ผ่านมามีอาการตอนช่วงประจำเดือนจะมาก่อน ๑-๒ วัน อย่างนี้ประมาณ ๓ เดือน แต่มาประมาณเดือนสิงหาคมเป็นต้นมาจนตอนนี้คือเดือนกันยายน อาการเล่นเป็นทุกวันเลย คือ มึนหัว หนักหัว บางครั้งก็ปวดหัว แน่นหน้าอกมากหายใจลำบากบางครั้งก็เจ็บ(เคยไปหาหมอตรวจคลื่นหัวใจแล้ว ปรากฏว่าปกติ) เพลีย หมดแรง ไม่มีแรงมือ แรงขา หนักเนื้อหนักตัว แต่อาการที่เป็นทุกวี่ทุกวันคือมึนหัว หนักหัว ถ้ามากหน่อยก็ปวดหัวน้อย ๆ และแน่นหน้าอก คือ หัวกับหน้าอกนี่อาการเล่นงานทุกวันเลยก็ว่าได้

หลายคนก็คิดว่าต้องวัยทองแน่ ๆ เลย แต่นับวันก็แปลกขึ้น เพราะเป็นทุกวัน แถมไม่มีอาการโรควัยทองที่คนอื่นเป็นคือ หงุดหงิด และนึกจะหนาวก็หนาว นึกจะร้อนก็ร้อนไม่เหมือนชาวบ้าน ...อาการพวกนี้เราไม่เป็นกับเค้า ทำให้เอะใจเหมือนกัน แต่ด้วยความแน่ใจ เราก็ไปตรวจเช็คฮอร์โมน และรอฟังผล ๑ อาทิตย์ ซึ่งเมื่อวานนี้ก็ครบกำหนด ๑ อาทิตย์

ผลปรากฏว่า ฮอร์โมนปกติ ไม่มีปัญหาในเรื่องฮอร์โมน ...อ้าว...แล้วเราเป็นโรคอะไรกันแน่ ....? ก็คุยกับหมอ ถามหมอว่า ความดันสูงล่ะคะ เกี่ยวหรือเปล่า? (เพราะเราเช็คในเน็ตแล้ว อาการของความดันสูงคล้ายกับเรามาก คือปวดหัว แน่นหน้าอก อีกอย่างเมื่อตอนที่ตรวจสุขภาพประจำปีของปีนี้ ความดันเราสูงพอควร และตอนที่มาหาหมอเช็คฮอร์โมน ความดันเราก็สูงคือ 142/92)

หมอบอกว่า อืม...มีสิทธิ์ใช่ เพราะความดันสูงพอควร ...หมอก็ถามเรื่องกินเค็มหรือเปล่า เราก็ว่าเปล่า ...และถามว่ามีบุคคลในครอบครัวเป็นความดันสูงหรือเปล่า เราก็ว่า พ่อเราเป็นอยู่ ...และถามเรื่องความเครียด เราก็บอกว่า มีเครียดเรื่องลูกสาว...

หมอให้ยาลดความดันมาทดลองกินดู ๒ อาทิตย์ ถ้าอาการดีขึ้นก็แสดงว่า เป็นโรคความดันสูง อาการที่เกิดขึ้นเกิดจากปัญหาโรคความดันสูง แต่ถ้าไม่ดีขึ้น ก็ต้องดูกันต่อไปว่าเป็นโรคอะไร...

เฮ้อ...เซ็งไปเลย เมื่อวานนี้พอคุยกับหมอเสร็จ ลองวัดความดันดู ครั้งแรกได้ 161/98 ตกใจมาก เลยลองวัดอีกครั้ง คราวนี้ก็สูงอีก 159/110 สูงมาก ๆ เลย เพราะปกติที่ผ่านมาจนถึงปีที่แล้ว ความดันเราปกติมาก ๆ ไม่มีปัญหาเรื่องความดันเลย แต่ปีนี้สูงแบบน่าเกลียดมาก ๆ

อ่านรายละเอียดเรื่องโรคความดันแล้ว เป็นโรคที่รักษาไม่หาย และต้องกินยาไปตลอดด้วย ต้องระวังตัวเองอย่างมาก ๆ ถ้าเป็นมาก ๆ ก็เป็นโรคหัวใจตามมา เพราะเลือดไปเลี้ยงหัวใจไม่พอเพียง สมองมีปัญหา ถึงขั้นเป็นอัมพาตได้ และอยู่ดี ๆ ล้มลง ตายลงได้

นี่พิมพ์ไปก็มึนหัวไปนะเนี่ย....หมอให้ยามากินหลังอาหารมื้อเช้าครั้งเดียว ครั้งละ ๑ เม็ด

ดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิ

สองภาพข้างบนนี้ถ่ายที่สวนเบรุมอนด์ ส่วนสองภาพข้างล่างนี้ถ่ายดอกไม้บ้านเราเอง

ภาพนี้อย่าคิดว่าเรากลับภาพนะ เปล่าเลย เพียงแต่เรานอนถ่ายต่างหาก ด้วยความขี้เกียจนั่ง เลยนอนถ่าย หุ ๆ

เอาภาพสัตว์ไปดูเล่นด้วยดีกว่า

Golden week 2008

เมื่อช่วงวันหยุด golden week ของญี่ปุ่นปีนี้ ก็ไม่รู้จะไปไหนดี วันเสาร์ทำงาน วันอาทิตย์ก็ไปบ้านพี่นัน สอนการใช้คอมฯ การสมัครเมล์ การเล่น msn ฯลฯ พ่อกับเจ้าตัวเล็กก็ไปสนามม้า เพราะเคยสัญญาว่าจะพาไปนานแล้ว แต่ไม่ได้ไปสักที แต่เล่นไม่ได้ มาบอกตอนหลังว่าหัวหน้าฝากซื้อด้วย ของหัวหน้าเค้าได้ ๕-๖ หมื่นเยน แล้วเค้าเอาเงินให้พ่อเด็กวันไปทำงาน ให้มา ๑ หมื่นเยน เราฟังแล้วก็ อิๆ.. แต่คุณพ่อเค้าก็มีโปรแกรมในการใช้เงินช่วงเด็กปิดเทอมหน้าร้อนเป็นที่เรียบร้อย ก็เตรียมการเสียเงินต่อไป

วันจันทร์ไม่รู้จะไปไหนกัน ก็ตัดสินใจไป odaiba กัน แต่ก็ไปกันแค่สามคน พ่อ แม่ เจ้าตัวเล็ก ส่วนคนโตต้องไปทำงานพิเศษ คนกลางก็มีนัดกับเพื่อนแล้ว

รูปข้างบนนี้ มีการถามตอบปัญหาเกี่ยวกับสัตว์โลกดึกดำบรรพ์ มีเด็ก ๆ มายืนคอยที่จะตอบปัญหากันหลายคนเลย มีอยู่ ๓ ปัญหา ใครตอบได้ จะได้รางวัลเป็นหนังสือมีรายละเอียดเกี่ยวกับสัตว์โลกดึกดำบรรพ์ เจ้าตัวเล็กของเราตอบได้หมดทุกข้อ แต่เสียดายที่ยกมือแล้ว แต่ทางพิธีกรไม่เรียกเจ้าตัวเล็กของเราเลย ทำให้อดไป อีกอย่างไม่ยอมเขยิบตัวไปยืนหน้า ๆ มัวแต่เกรงใจคนอื่น (นิสัยเหมือนพ่อเลย เฮ้อ...) พอคนอื่นเค้าเขยิบออกแทนที่จะเขยิบเข้าไปยืนแทนที่ หนุ่มของเราก็มัวแต่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เด็กอื่นมาทีหลังเค้าเข้าแทรกไปยืนหน้าหมด เวลายกมือ พิธีกรก็เรียกแต่หนู ๆ ด้านหน้า เจ้าหนุ่มของเราเลยอดไปเลย (แม่เสียดายสุด ๆ)

กว่าจะกลับกันก็เย็นมาก ๆ จากนั้นก็แวะไปกินซูชิ ร้านนี้มีชื่อพอควร เข้าแถวคอยกัน ก็คอยครู่ใหญ่ ๆ พอควร กว่าจะได้กิน แถมสั่งไปแล้วนานมากกว่าจะได้ มีสลัดมาก่อนให้นั่งกินสลัดจนเสร็จไปแล้ว ซูชิก็ยังไม่มา แต่สุดท้ายก็ได้อิ่มกันสบายไป กว่าจะถึงบ้านก็ค่ำพอควร

พอวันอังคารเราไปทำงาน เสร็จจากงานคุณพ่อกับเจ้าตัวเล็กคอยอยู่ที่สวนใกล้ ๆ ที่ทำงาน ก็ตามเคย ไปกันสามคนพ่อ แม่ เจ้าตัวเล็ก ตัดสินใจกันอยู่ครู่ ว่าจะไปไหนกันดี ตกลงไปสวนเบรุมอนด์ ที่อยู่ใกล้ ๆ อำเภอ หาซื้ออาหารกลางวันและเสื่อไปปูกินกัน

เสร็จจากสวนนี้ก็ไปเล่นเกมส์ที่ซาตี้ และซื้อของกัน แล้วก็กลับบ้าน .... นี่แหละแต่ละวันของช่วงวันหยุด .... คุณพ่อมาพูดตอนหลังว่า คราวนี้วันหยุดรู้กระทันหันไป ทำให้ไม่สามารถพาไปพักโรงแรมอาบน้ำแร่กันได้ หยุดหน้าร้อนจะต้องรีบขอจองโรงแรมล่วงหน้าเลย โดยไม่สนงานแล้ว ขอหยุดเองเลย ไม่ยอมให้เสียโอกาสที่จะพาครอบครัวไปเที่ยวแล้ว ... คุณพ่อที่รักครอบครัว คุณแม่ที่จะต้องยอมเสียเงินเพื่อให้คุณพ่อได้ทำอย่างที่ใจต้องการ....