ปี 2009

วันเกิดปีนี้คิดว่าเด็ก ๆ คงจะไม่มีอะไรให้เรา เพราะไม่มีใครยอมพูดถึงกันเลย เราก็บ่นกับพ่อเด็กว่า เด็ก ๆ ไม่มีใครคิดถึงวันเกิดแม่สักคน

 

แต่พอถึงวันเกิด อาหารมื้อเย็น เป็นฝีมือของสาวน้อย ๒ คนที่บ้านช่วยกันทำ เรางี้เป็นปลื้มไปเลย

กับข้าวมื้อนี้ก็อร่อยพิเศษด้วยฝีมือของสาวคนโตกับคนรองช่วยกันทำ และพ่อเด็กก็ซื้อซาซิมิมาเพิ่มในเมนู

ห่อนี้ได้จากพี่เล็ก ก็ตื่นเต้นตกใจว่าอะไรเอ่ย? พอแกะออกมา ถูกใจมาก ๆ ในห่อนั้นมีเม้าส์ระบบเลเซอร์ และแผ่นรองเม้าส์รูปหน้าเจ้ามิกังน้อย อิๆ….

และที่ได้รับอีกต่อมาคือ จากสาวน้อยคนรอง เป็นน้ำมันทำความสะอาดหน้า ถูกใจมากเพราะที่ใช้อยู่ของ DHC กำลังจะหมดพอดี ส่วนพ่อเด็กซื้อดอกไม้มา ๑ กำให้เรา อิ ๆ …

วันเกิดปีนี้ก็ผ่านไป อายุอานามก็มากขึ้นมาอีก เห็นหน้าตัวเองแล้วก็เซ็ง เพราะสังขารแก่ขึ้นมาจริง ๆ เลย เฮ้อ…เซ็ง…

荒川商arakawashogyo

สาวน้อยคนที่สองของที่บ้าน หนูน้อย(ที่โตแล้ว)นาม คาโอริ ผลประกาศจากทางโรงเรียนมัธยมต้นว่า เธอมีสิทธิ์สามารถเข้าสอบสัมภาษณ์กับโรงเรียนที่เธอต้องการจะเข้าได้

โรงเรียนที่ญี่ปุ่น จะถามความสมัครใจของเด็กว่าต้องการเข้าโรงเรียนมัธยมปลายที่ไหน และต้องการสอบสัมภาษณ์ก่อนไม๊ แต่การที่ครูจะกำหนดว่าเด็กคนนี้สามารถเข้าไปสอบสัมภาษณ์ได้ก่อน โดยยังไม่ต้องสอบข้อเขียนนั้น ต้องผ่านการพิจารณาจากทางโรงเรียนก่อน เช่น เด็กให้ความร่วมมือกับทางโรงเรียนด้วยดีมาตลอด ไม่เคยทำความผิดของกฎโรงเรียน ไม่หยุดเรียนตามกำหนดหรือไม่มีความจำเป็น ไม่ไปสายประจำ หรือตามความพิจารณาของครู

คาโอริเธอตั้งใจไปโรงเรียนจะพยายามอย่างเต็มที่ ๆ จะไม่ขาดร.ร. ช่วยงานโรงเรียน และชมรมก็เธอสามารถชนะการทำอาหาร จนมีสิทธิ์เข้าแข่งขันระดับโตเกียว แต่เสียดายแพ้ตอนแข่งระดับโตเกียว ไม่งั้นก็ได้ไปแข่งที่โอกินางาวาระดับประเทศ และงานฝีมือต่าง ๆ ของเธอก็ได้ออกโชว์ประจำที่ทางอำเภอจัด จากต่าง ๆ พวกนี้ทำให้เธอมีสิทธิ์ที่จะสามารถสอบสัมภาษณ์อย่างเดียวก่อนได้ แต่เธอได้กลุ้มใจมากเพราะเจอครูคนหนึ่งชอบเขม่นประจำในเรื่องกระโปรงของคาโอริ หาว่าสั้นเกินไป ไม่มีสิทธิ์เข้าสอบสัมภาษณ์ ทั้ง ๆ ที่คนอื่นมีสั้นกว่าเธอ และเธอก็เลาะออกให้ยาวขึ้นจนไม่มีที่จะให้เลาะอยู่แล้ว

แต่ท้ายสุดผลประกาศว่าเธอมีสิทธิ์เข้าสอบสัมภาษณ์ ก็ดีใจกันทั้งบ้าน เพราะการเรียนเธอไม่เก่ง ถ้าสอบข้อเขียนจะมีปัญหาได้ ต้องไปจ่ายเงิน ๒,๒๐๐ เยนเพื่อยื่นสมัครสอบสัมภาษณ์ จากนั้นก็ไปสอบเมื่อวันที่ ๒๗ มกราคม ๒๐๐๙ ฟังผลวันที่ ๒ กุมภาพันธ์ ปรากฎว่าเธอสอบผ่าน เพราะฉะนั้นไม่ต้องสอบข้อเขียน สำหรับคนที่สอบไม่ผ่านก็ต้องไปสอบข้อเขียนในวันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์

เราต้องรีบไปจ่ายค่าเข้าโรงเรียน ๕,๖๕๐ เยน และค่าชุดกีฬา ๒๖,๓๖๐ เยน ภายในวันที่ ๙ กุมภาพันธ์

และรายละเอียดค่าอะไรต่อมิอะไรที่จะต้องจ่ายก็ดูตามรูปภาพ

ดูอัลบั้มทั้งหมด

อาการของเรา

ช่วงหลัง ๆ เราว่าอาการต่าง ๆ ที่เคยเกิดขึ้นมันค่อย ๆ เงียบหายไปบ้างแล้ว แต่มาช่วง ๒-๓ วันนี้มันก็มีมาอีก คือช่วงใกล้จะมีเมนส์ นี่ก็หลอกว่าจะมีมาเป็นอาทิตย์แล้ว แต่ก็ไม่มีจริง ๆ สักที อาการก็ง่วงนอน ทำให้ต้องนอนแต่หัวค่ำมาหลายวัน และเมื่อวานนี้ก็แน่นหน้าอกพอควร มึนหัวด้วย และคงจะเพราะเหนื่อยทำให้เกิดคลื่นไส้อาเจียน(แต่ไม่ออก)เมื่อวานเย็น วันนี้ก็มึนหัวพอควรเลย แต่ก็ว่าจะต้องออกจากบ้านไปซื้อของขวัญเด็กอ่อนให้กับลูกสาวข้างบ้าน

ช่วงหลัง ๆ นี้ก็กินวิตามินซี วิตามินอี และเมื่อวานนี้ก็เริ่มกิน　transino ที่ลดอาการฝ้า รอยด่างดำ และเห็นมีคนไทยขายที่เมืองไทยกันด้วย แต่ค้นที่เว็บแล้ว ไม่เห็นมีใครเขียนเรื่องข้อห้ามที่ญี่ปุ่นห้ามนักห้ามหนาที่กล่องและกระดาษในกล่องยาเลย เค้าบอกว่า ให้กิน ๒ เดือนเว้น ๒ เดือน ห้ามกินติดต่อเกิน ๒ เดือน และห้ามคนที่อายุเกิน ๕๕ ปีขึ้นไปกิน เพราะมันจะเกิดผลข้างเคียงกับคนที่เป็นโรคต่าง ๆ ของผู้สูงอายุด้วย และข้อห้ามอีกมากมาย ที่คนไทยไม่เห็นบอกกับผู้ที่ซื้อกินเลย

เจ้าลูกสาวซื้อ DS Lite

และแล้วก็เอาจนได้กับเจ้าลูกสาวคนโต ขอยืมเงินก่อนซื้อ DS Lite อ้อนว่าขอยืมก่อน แล้วไว้ทำงานพิเศษแล้วจะคืน แถมจะให้แม่เช่นให้ ๑ หมื่นพร้อมเศษเงินที่ได้เงินเดือน ก็ต้องดูกันต่อไปว่าจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า

เมื่อวานนี้ (๑๗-๑-๒๐๐๙) ให้ไป ๓ หมื่นเยน เราไปด้วยไม่ได้ สุขภาพไม่ค่อยดีคลื่นไส้ เหนื่อย และต้องทำกับข้าวด้วย เอามาคืนเรา ๘,๖๐๐ เยน