สาวน้อยจอมดื้อ

เฮ้อ...ขอระบายหน่อยเถอะ วันนี้ก็ถอนหายใจไปหลายครั้งแล้ว หลังจากที่ครูของสาวน้อยจอมดื้อโทรมา เรื่องการตัดสินใจที่เธอจะออกจากโรงเรียน ครูก็พูดกับเราว่าจะไปเรียนภาคค่ำหรือเปล่า ถ้าไปเรียนภาคค่ำเค้าก็รับถึงวันที่ ๒๔ นี้ ก็ต้องรีบไปสมัครแล้ว หรือจะเรียนแบบเรียนที่บ้าน เฮ้อ...เราก็ไม่รู้จะว่าไงดี เพราะทั้งสองอย่างนี้พ่อเด็กก็ไม่ยอม

ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรของเธอ คิดสั้น ๆ คิดแต่ว่าไม่อยากเรียน แค่นี้เอง แต่ไม่คิดว่า ไม่เรียนแล้วจะทำอะไรต่อ ก็แค่คิดง่าย ๆ อีกว่า ทำงานพิเศษ ซึ่งพ่อเค้าก็ไม่ยอมอยู่ดี บอกว่า"ถ้าทำแค่นี้ล่ะก็ ออกจากบ้านเลย"
เราก็ไม่รู้จะว่าไงดีแล้ว เพราะเธอยืนกระต่ายขาเดียวว่า "ออก" ไม่ยอมเรียนต่อ ทั้ง ๆ ที่ทั้งพ่อและแม่ก็ชักแม่น้ำทั้งหมดมาพูดแล้ว ก็ยังไม่ยอมเปลี่ยนใจ

ที่รู้ ๆ ตอนนี้เราทั้งกลุ้มทั้งเซ็งระเบิดไปเลย เพราะไม่อยากให้เค้าออกเลย และไม่อยากให้ครอบครัวมีปัญหาที่แก้ไม่ได้อย่างนี้ไปเรื่อย ๆ ช่วงหลัง ๆ มานี้เค้าก็ทำตัวดี ครูก็ชมว่าตั้งใจไปเรียนกว่าเมื่อก่อน และตอนนี้ก็กินข้าวบ้านดี ในบ้านมีเสียงพูดคุยกันดี หัวเราะกัน เราว่าอย่างนี้ก็ดีแล้ว

นี่ผลการสอบของเธอออกมา วิชาภาษาอังกฤษ เต็ม ๑๐๐ ได้ ๙๐ กว่า ได้ที่หนึ่งของห้องเลย แต่วิชาอื่นเห็นว่าได้น้อย เฮ้อ...เสียดายจัง

ทำไมหนอ ...

ถ้าทำอะไรไม่ได้แล้ว คราวนี้คงต้องที่ตัวเราแล้ว คือ "ทำใจ" ทำให้ได้มากที่สุด ในการวางอุเบกขา ตัวนี้ยากมากที่สุด ในจำนวน ๔ อย่างของ พรหมวิหารสี่ ที่มี เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เราก็ต้องทำให้ได้ ไม่งั้น คนที่ตายแบบน่าสมเพชมากที่สุดก็คือเราเอง ...