ย้อมผม

อยากจะร้องเสียงดัง ๆ ว่า "กรี๊ด...อกอิฉันจะแตกตาย"
เพราะอะไร ? ก็วัน ๆ มีแต่เรื่องปวดหัวใจ เดี๋ยวคนนั้น เดี๋ยวคนนี้ นี่เจ้าลูกสาวตัวดีก็ย้อมผมอีกแล้ว ทั้ง ๆ ที่อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้ว เฮ้อ...แถมย้อมครั้งเดียวไม่สะใจ สีไม่ค่อยเด่น ต้องย้อมอีกครั้ง โดยเสียเงินซื้อน้ำยามาอีกรอบ
เธอก็ขอให้แม่ย้อมมา ๒ วันได้แล้ว แต่เราเรอะก็ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย ไม่ว่าจะทางร่างกายและจิตใจ ทำงานทั้งวัน ปวดร้าวทั้งแขนและบ่า แต่เธอก็ไม่สนใจว่าแม่จะปวดแค่ไหน แถมขอไม่ให้แม่นอนไว ๆ อีก ทั้ง ๆ ที่ก็บอกว่า พรุ่งนี้แม่ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน...
แต่เราก็ยอมให้เธอไม่สะใจเธอ ด้วยการหนีขึ้นไปนอนก่อน เป็นอย่างนี้สองครั้งแล้ว แหม...ก็คุณเธอเล่นกลับบ้าน ๕ ทุ่มกว่า ใครจะคอยได้ล่ะ ถ้าย้อมผมให้มิเสร็จตีหนึ่งเหรอ คนที่ตายก็คือเรา...

นี่เธอก็เลยให้น้องย้อมให้เมื่อกลางวันของวันนี้ และก็จะให้ย้อมอีกในวันพรุ่งนี้ ความจริงจะให้เราย้อมให้คืนนี้แหละ แต่สี่ทุ่มครึ่งแล้ว เธอยังไม่กลับ จะให้แม่นอนกี่โมงอีกล่ะ ไม่ไหวหรอก เจ้าลูกสาวจอมดื้อ...

ตำราเรียนก็ยังไม่ได้เอามาจากโรงเรียนเลย แถมผลการสอบ(สมุดพก)ด้วย ไม่รู้เป็นไงบ้าง พ่อกับแม่ยังไม่เห็นเลย ว่าผลการสอบเป็นยังไงบ้าง

วัน ๆ มีแต่เรื่องกลุ้มใจ โดยเฉพาะเจ้าลูกสาวคนนี้ มีเรื่องกลุ้มใจมาให้ทุกวี่ทุวัน เมื่อไหร่หนอ...ที่จะมีเรื่องที่ให้ดีใจมาให้พ่อแม่น๊า?...

โล่งใจ

เมื่อวานซืน คือคืนวันที่ ๑๗ มีนาคม หลังจากที่สาวน้อยจอมดื้อกลับจากที่ทำงานพิเศษ คุณพ่อก็เรียกคุยด้วย เพราะเราบอกกับพ่อเค้าว่าคุณครูโทรมา
พ่อเค้าก็ถามความรู้สึกเรื่องโรงเรียน เค้าก็บอกว่า "อยากออก ไม่ขอเรียนต่อแล้ว" พ่อก็ถามว่า "หลังจากออกแล้วคิดยังไงทำอะไรต่อ" เค้าก็บอกว่า "ทำงานพิเศษ พร้อมกับเรียนที่บ้าน" พ่อเค้าก็ "ที่เรียนที่บ้านนั้น ทำไมถึงเรียน" เค้าบอกว่า "เพราะต้องให้จบมัธยมปลาย" พ่อก็เลยเริ่มเลย "มีปัญหาอะไร ที่โรงเรียน ในเมื่อเธออยากได้ใบประกาศ" "ถ้าเรียนที่บ้าน ไหนเธอจะทำงานด้วย รับรองต่อไปเธอก็จะไม่ยอมเรียน เพราะกว่าจะตื่นนอน กว่าจะทำนั่นทำนี่ เที่ยว ทำงานอีก พอดีไม่มีเวลาเรียนเลย" "และการเรียนที่บ้านไม่ใช่ว่าจะจบกันง่าย หยุดกันกลางคันก็เยอะ ถ้าเรียนต่อก็ไม่ใช่ว่า แค่ ๒-๓ ปีจบกันได้ ส่วนใหญ่ก็อย่างน้อย ๕ ปีกัน สู้เธอตั้งใจเรียนต่อที่เดิมนี่ แค่ ๒ ปี ดีกว่าออกมา แล้วไม่รู้ว่ากี่ปีจบ แถมไม่จบอีกด้วยซ้ำไป"

ก็คุยกันยาว จนสุดท้าย พ่อบอกว่า "เรียนต่อไปนะ" เค้าก็พยักหน้ารับปาก เราซึ่งนั่งฟังอยู่ข้าง ๆ ง่วงก็ง่วง แต่พอได้ยินก็โล่งใจอยากมาก ๆ จากที่คุยกับครูเสร็จแล้วมีอาการเจ็บหน้าอก ก็หายไปเลย

แต่วันนี้ไม่ยอมไปโรงเรียนแฮะ เห็นบอกว่าชั่วโมงเรียนหมดแล้ว วันนี้ครูเค้าได้แต่พูดเฉย ๆ ไม่มีเช็คชั่วโมงเรียน เฮ้อ... เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ปลุกแล้วปลุกอีก ไม่ยอมลุก นี่วันพรุ่งนี้ก็วันฮารุก็หยุด วันมะรืนนี้ก็เห็นว่า บริษัทอะไรมาพูดอีก ก็ไม่รู้ว่าคุณเธอจะหยุดอีกหรือเปล่า เซ็งไปเลย ...

สาวน้อยจอมดื้อ

เฮ้อ...ขอระบายหน่อยเถอะ วันนี้ก็ถอนหายใจไปหลายครั้งแล้ว หลังจากที่ครูของสาวน้อยจอมดื้อโทรมา เรื่องการตัดสินใจที่เธอจะออกจากโรงเรียน ครูก็พูดกับเราว่าจะไปเรียนภาคค่ำหรือเปล่า ถ้าไปเรียนภาคค่ำเค้าก็รับถึงวันที่ ๒๔ นี้ ก็ต้องรีบไปสมัครแล้ว หรือจะเรียนแบบเรียนที่บ้าน เฮ้อ...เราก็ไม่รู้จะว่าไงดี เพราะทั้งสองอย่างนี้พ่อเด็กก็ไม่ยอม

ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรของเธอ คิดสั้น ๆ คิดแต่ว่าไม่อยากเรียน แค่นี้เอง แต่ไม่คิดว่า ไม่เรียนแล้วจะทำอะไรต่อ ก็แค่คิดง่าย ๆ อีกว่า ทำงานพิเศษ ซึ่งพ่อเค้าก็ไม่ยอมอยู่ดี บอกว่า"ถ้าทำแค่นี้ล่ะก็ ออกจากบ้านเลย"
เราก็ไม่รู้จะว่าไงดีแล้ว เพราะเธอยืนกระต่ายขาเดียวว่า "ออก" ไม่ยอมเรียนต่อ ทั้ง ๆ ที่ทั้งพ่อและแม่ก็ชักแม่น้ำทั้งหมดมาพูดแล้ว ก็ยังไม่ยอมเปลี่ยนใจ

ที่รู้ ๆ ตอนนี้เราทั้งกลุ้มทั้งเซ็งระเบิดไปเลย เพราะไม่อยากให้เค้าออกเลย และไม่อยากให้ครอบครัวมีปัญหาที่แก้ไม่ได้อย่างนี้ไปเรื่อย ๆ ช่วงหลัง ๆ มานี้เค้าก็ทำตัวดี ครูก็ชมว่าตั้งใจไปเรียนกว่าเมื่อก่อน และตอนนี้ก็กินข้าวบ้านดี ในบ้านมีเสียงพูดคุยกันดี หัวเราะกัน เราว่าอย่างนี้ก็ดีแล้ว

นี่ผลการสอบของเธอออกมา วิชาภาษาอังกฤษ เต็ม ๑๐๐ ได้ ๙๐ กว่า ได้ที่หนึ่งของห้องเลย แต่วิชาอื่นเห็นว่าได้น้อย เฮ้อ...เสียดายจัง

ทำไมหนอ ...

ถ้าทำอะไรไม่ได้แล้ว คราวนี้คงต้องที่ตัวเราแล้ว คือ "ทำใจ" ทำให้ได้มากที่สุด ในการวางอุเบกขา ตัวนี้ยากมากที่สุด ในจำนวน ๔ อย่างของ พรหมวิหารสี่ ที่มี เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เราก็ต้องทำให้ได้ ไม่งั้น คนที่ตายแบบน่าสมเพชมากที่สุดก็คือเราเอง ...

Cris Angel

แผ่นดินไหว

ช่วงนี้ที่โตเกียวก็มีเหตุการณ์แผ่นดินไหว ๒ วันติดแล้ว จะมีตอนช่วงเช้ามืด ตอนเช้ามืดของวันที่ ๙ เวลาตี ๒ ก็มีแผ่นดินไหวอย่างแรง พ่อเด็กไม่รู้เรื่องเลย แย่จัง เรารีบลุกขึ้นวิ่งไปเปิดประตูห้องเรา และรีบไปเปิดประตูห้องนอนของเด็กเลย เพราะถ้าหากเป็นการไหวแบบกระแทกลง จะทำให้เปิดประตูไม่ออกได้
และเมื่อเช้ามืดนี้ตอนประมาณตี ๔ กว่า ๆ เกือบตี ๕ ได้เกิดแผ่นดินไหวแรงอีก แต่ทั้งสองคืนเลย จะไหวแค่ครั้งเดียวแล้วก็หยุดไป
ก็อย่างเคยเราก็รีบไปเปิดประตูห้องเราและห้องของเด็ก

Cris Angel

วันเกิด

วันนี้ตรงกับวันเกิดของเรา อายุอานามก็ปาเข้าไป ๔๓ ขวบแล้ว เมื่อวานแฟนทำงานถึงเช้าวันนี้เลย กลับมาเมื่อเช้าตอนประมาณ ๘ โมงกว่า ก็กล่าว "สุขสันต์วันเกิด" แต่เจ้าคนโตก็ไม่อยู่บ้าน ขอตังค์ไปไหนกับเพื่อนไม่รู้สิ เงินเดือนเธอก็ใช้จ่ายค่าโทรศัพท์หมดแล้ว บอกว่าเงินเดือน ๆ นี้ของเธอหมดแล้วนะ ขอล่วงหน้าไป ก็ให้ไป ๔,๐๐๐ เยน

วันเกิดปีนี้ พี่เล็กให้ดอกไม้ประดิษฐ์อย่างสวยงามมาก ๆ พี่เล็กทำเอง โดยเคยไปเรียนที่เมืองไทยตอนไปเมืองไทยงวดที่ผ่านมานี้ ใช้ผ้าทำ เป็นผ้าถุงน่อง พี่เล็กให้มาเมื่อวันศุกร์ที่ ๒๙ กุมภาพันธ์ เพราะเสาร์อาทิตย์จะไม่เจอกัน เลยให้ล่วงหน้า ช่อดอกไม้สวยงามมาก ๆ และที่สำคัญซาบซึ้งอย่างมาก ๆ เลย

ส่วนของขวัญจากสาวน้อยคนกลางก็เป็นการฝีมือของเค้าเอง ปลื้มใจมาก คิดว่าจะไม่มีอะไรจากลูกซะแล้วสิ ส่วนของเจ้าลิงน้อยที่บ้านก็เป็นก้อนแก้วอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน ให้แม่ก็บอกกับแม่ว่า "ระวังจะบาดมือนะ" เอ้อ... อิๆ ก็ดีใจ เพราะใจสำคัญกว่าสิ่งของอยู่แล้ว เค้าให้ด้วยใจ เราก็รับด้วยใจ ดีใจมาก แต่จากเจ้าคนโตก็อดไปตามระเบียบ

วันเกิดในปีนี้ก็มีตัวเลขอายุเพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว เด็ก ๆ ก็เติบโตกันไป ผู้ใหญ่ก็แก่ตัวกันไป สรรพสิ่งก็เปลี่ยนแปลงกันไป ช่วงนี้ทั่วโลกกำลังเป็นห่วงในเรื่องของสภาพความสมดุลย์ของชั้นบรรยากาศของโลก ที่นับวันความร้อนแรงจะเพิ่มมากขึ้น ขั้วโลกเหนือน้ำแข็งเริ่มละลายอย่างรวดเร็ว

ข่าวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในวันเกิดของเราเช่น วันนี้ตรงกับวันเลือกตั้ง ส.ว. ด้วย

- กกต.เชิญชวน ปชช.ออกมาใช้สิทธิเลือกตั้ง ส.ว.อย่างเต็มที่

- "เสรีพิศุทธ์" โต้สามข้อหา-ยันทำถูก 100% หย่อนวาทะเด็ด "ใครปลดผมก็ถูกปลดทุกคน"

ก็ขอกล่าว "สุขสันต์วันเกิด" "ขออำนาจบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย สิ่งศักดิ์สิทธิ์เทวดาทั้งหลาย จงดลบันดาลให้ข้าพเจ้าประสบแต่ความสุข ความเจริญ บุตร บริวารทั้งหลายเป็นคนดี อย่าหลงผิด ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน และขอให้ข้าพเจ้าเข้าถึงซึ่งพระธรรม เข้าถึงซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ด้วยเถิด และหากไม่ได้เข้าถึงพระนิพพานในชาตินี้แล้ว หากต้องเกิดอีกขอให้ความไม่มีจงอย่าได้บังเกิดเลย"

โทรศัพท์ไปคุยกับแม่ สุขภาพแม่ก็แข็งแรงดี อีกไม่นานก็ได้ใส่ฟันปลอมข้างบนแล้ว ส่วนอู๊ดก็จะได้เริ่มลงมือตกแต่งคอนโดฯ วันจันทร์ที่ ๓ นี้แล้ว ค่าตกแต่งพร้อมเฟอร์นิเจอร์ก็ราคา ๘ แสนบ้านรวมแอร์ ๓ เครื่องด้วย ตอนนี้ทองตกอยู่ในราคาประมาณ ๑๔,๖๐๐ บาท เฮ้อ...แพงจังเลย น้ำมันก็ขึ้นราคาเรื่อย ๆ แย่ไปหมด

อากาศที่ญี่ปุ่นวันนี้ อุณหภูมิ สูงสุด ๑๒ องศา ต่ำสุด ๓ องศา มีแดดและเมฆบ้าง ไม่ถึงกับแดดจ้า เพราะเมฆมากหน่อย สุขภาพเราก็กำลังจมูกบี้พอควรเลย เพราะแพ้เกสรดอกไม้อยู่ หายใจทางปากบ้าง จมูกบ้าง เรื่อย ๆ ไป...

วันแรกแห่งการเปิดเว็บ

วันนี้ก็ตรงกับวันที่ ๑ มีนาคม ๒๕๕๑ นั่งแบบเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ไม่สบายด้วย ดูนั่นนี่เว็บโน้นเว็บนี้ จนมาถึงเรื่องการสร้างเว็บโดยใช้เนื้อที่ของกู้เกิ้ล ก็อยากจะทดลองตามประสาของคนชอบลอง
ก็คิดแล้วคิดอีก อ่านเพิ่มเติมจากที่นั่นที่นี่อีกนิดหน่อย ก็สมัครใช้เลย โดยใช้โดเมนเนมในนามว่า "สคริปแฟมิลี่" "Scriptfamily.com"
สาเหตุที่ใช้ชื่อนี้ ก็เพราะจะได้เป็นตัวแทนของครอบครัว เป็นจุดรวมของครอบครัว ทั้งครอบครัวที่เมืองไทยและครอบครัวที่ญี่ปุ่น

เค้าให้เนื้อที่ในเรื่องของเมล์ โดยคนที่มาสมัครก็สามารถใช้ชื่อเมล์ โดยมีต่อท้าย @scriptfamily.com ให้ความหมายถึงใครที่ใช้เมล์นี้ ก็เหมือนเข้ามาอยู่ในครอบครัวเดียวกัน มีอะไรช่วยเหลือกัน มีสุขร่วมสุข มีทุกข์ร่วมทุกข์ ปรับตัวเข้าหากัน ทั้งบอกเล่า ระบายสู่กันฟัง...